Ηρώνδας ή Ηρώδας

(3ος αι. π.Χ.).Μιμογράφος από την Κω. Το συγγραφικό έργο του τοποθετείται μεταξύ 275 και 245 π.Χ. Ένας πάπυρος που ανακαλύφθηκε το 1891 έκανε γνωστούς εννέα (οι επτά πλήρεις) σύντομους μίμους του σε ιωνική διάλεκτο (ονομάζονται και μιμίαμβοι, επειδή είναι γραμμένοι σε μέτρο ιαμβικό), οι οποίοι αποκαλύπτουν την προτίμησή του για την απεικόνιση μιας άθλιας και ακόλαστης ζωής, περίπτωση ήδη γνωστή από την ποίηση του Ιππώνακτα. Οι μίμοι αυτοί θεωρήθηκαν υποδειγματικά πρότυπα ρεαλιστικών σκίτσων, ενώ πρόκειται για ψυχρά φιλολογικά ντοκουμέντα, μέσα στα οποία κινούνται πρόσωπα χωρίς ατομικότητα. Από τους μίμους που διασώθηκαν ολόκληροι, ο πρώτος τιτλοφορείται Προκυκλίς Μαστροπός. Αποτελείται από 90 στίχους και παρουσιάζει τη νεαρά Μητρίχη, ο σύζυγος της οποίας απουσιάζει εδώ και δέκα μήνες στην Αίγυπτο. Την επισκέπτεται η γριά Γρυλλίς και της προτείνει για αντικατάσταση του συζύγου της έναν αθλητή, τον Τρύλλο· η Μητρίχη όμως αρνείται να απατήσει τον σύζυγό της. Στον δεύτερο μίμο, τον Πορνοβοσκό (102 στίχοι), ο μέτοικος Βάτταρος, τύπος αναίσχυντος αλλά και κωμικός, κατηγορεί στους δικαστές της Κω τον σιτέμπορο Βαλή, που παραβίασε τον ανήθικο οίκο του. Στον τρίτο μίμο, που τιτλοφορείται Διδάσκαλος (97 στίχοι), η Μητροτίμη, η οποία έχει γέρο σύζυγο, οδηγεί στο σχολείο του δασκάλου Λαμπρίσκου τον άτακτο και αμελή γιο της Κότταρο –που προτιμά τα παιχνίδια από τα μαθήματα– και παρακαλεί τον παιδαγωγό να τον συνετίσει. Ο δάσκαλος, για να συνετίσει τον μικρό, τον υποβάλλει σε άγριο ξυλοδαρμό. Ο τέταρτος μίμος ονομάζεται Ασκληπιώ ανατεθείσαι και θυσιάζουσαι (95στίχοι) και εμφανίζει την Κυννώ και την Κοκκάλη να επισκέπτονται το ιερό του Ασκληπιού στην Κω για να προσφέρουν θυσία. Στον πέμπτο μίμο, τον Ζηλότυπο, που αποτελείται από 85 στίχους, η Βίτυννα ζηλεύει τον δούλο της, Γάστρωνα, επειδή ερωτοτροπεί με την Αμφίταια, τον βρίζει και διατάζει τον άλλο της δούλο να τον οδηγήσει δέσμιο και γυμνό στον Έρμωνα για να τον μαστιγώσει· τελικά όμως τον συγχωρεί, υποχωρώντας στις παρακλήσεις της δούλης της, Κιδύλης. Ο έκτος μίμος έχει τον τίτλο Φιλιάζουσαι Ιδιάζουσαι (94 στίχοι). Η Μητρώ επισκέπτεται τη φίλη της Κοριττώ και συζητούν για διάφορα θέματα. Στον έβδομο μίμο, τον Σκητέα, που έχει 192 στίχους, υπάρχουν αρκετά χάσματα. Παρουσιάζεται η Μητρώ να οδηγεί στο υποδηματοποιείο του Κέρδωνα φίλες της, που έρχονται να αγοράσουν υποδήματα. Ο όγδοος μίμος, το Ενύπνιον (79 στίχοι), έχει επίσης μεγάλα κενά. Ένας γαιοκτήμονας ξυπνάει πολύ νωρίς τις δούλες του για να φροντίσουν για τα ζώα του κτήματος και τις άλλες αγροτικές εργασίες. Διηγείται σε μία από αυτές το όνειρο που είδε τη νύχτα. Ο ένατος μίμος ονομάζεται Απονηστιζόμεναι, αλλά έχουν διασωθεί μόνο 13 στίχοι. Οι μίμοι του Η. είναι το σπουδαιότερο δείγμα του λογοτεχνικού αυτού είδους που έχει διασωθεί.